Daugstad-namnet
I februar 1993 var 25 kjerringar frå
Daugstad i mediabildet både i lokalpressa og på riksnytt. På
spark og ski og væpna med faklar og kamplyst protesterte
kjerringane mot Statens kartverks fjerning av g-en i
Daugstadnamnet. Framlegget kom i samband med ein kartrevisjon.
”Bygda vår er ikkje ein dau stad”, sa kjerringane. Denne
hendinga viser at namnet på plassen vi kjem frå eller bygda vi
bur i er viktig, det er ein del av ”rotfestet” vårt.
Kva
kjem så namnet Daugstad av? Her er kjeldende få og usikre. Ivar
Brovold skreiv i 1901 at namnet kunne ha samanheng med
”Befolkningens Uddøen i den sorte død 1349”, med andre ord
at bygda vart lagt aude under Svartedauden. Brovold meinte vel det
kunne vere rimeleg at dei som då kom til denne daue plassen la på
eit slikt namn. O. Rygh, i ”Norske Gaardnavne” frå 1908,
meinte namnet kanskje kunne ha samband med eit elvenamn. I
”Bygdebok for Tresfjord” frå 1959 blir namnet kobla til ein
gamalnorsk namnetradisjon der første stavinga kjem av
personnamnet ”Dagr” som etterkvart har vorte endra til ”Daug”.
Kjært barn har mange namn, slik også med
bygda Daugstad. Dougstad, Dogstad, Daustad, Dogstaa og Doegstad er
nemningar som dukkar opp i ulike kjelder. Men namnegranskarane kan
ikkje slå fast kva namnet tyder. Det dei namnekunnige ved
Universiteta i Bergen og Trondheim enda opp med å foreslå ved
kartrevisjonen var altså Daustad. Dei tok talemåten i bygda som
utgangspunkt.
Både sparkkjerringane og kommunen protesterte
på det nye namnet - og dei vann fram. Kommunen klaga på feil
saksgang ettersom det er kommunane og ikkje Statens kartverk som
etter Stadnamnlova av 1990 har rett til å vedta namn på grender.
Denne
artikkelen er skriven av Karoline Daugstad som er Daugstadjente og
forskar ved Norsk senter for bygdeforskning i Trondheim.(red.)
http://www.allforsk.ntnu.no/sfb
mailto:karoline.daugstad@allforsk.ntnu.no
|
